നടുക്കുന്ന ഓരോര്‍മയില്‍ .......

ദയാവധം അത് പെട്ടന്നാണ് നമ്മുടെ ചര്‍ച്ച മണ്ഡലങ്ങളില്‍ വന്നു മറഞ്ഞത്.ദയ,മനുഷ്യന്റെ മനസ്സിലുണ്ടാകുന്ന ഏറ്റവും ആര്‍ദ്രമായ ഒരു വികാരം.വധം,മനുഷ്യന്റെ ഏറ്റവും ക്രൂരമായ പ്രവര്‍ത്തി.രണ്ട് ദ്രുവങ്ങളിലിരിക്കുന്ന ഈ രണ്ട് പദങ്ങള്‍ തന്നെ എങ്ങനെ കൂടിച്ചേര്‍ന്നു എന്നത് തന്നെ ആശ്ചര്യജനകമാണ്
കോടതി വിധിയുടെയോ,ദയാവധത്തിന്റെയോ ധാര്‍മികത പറയാനോ ചര്‍ച്ചക്ക് വെക്കാനോ ഒന്നുമല്ല എന്റെ ഈ കുറിപ്പ്.കലര്‍പ്പില്ലാതെ ഞാന്‍ കണ്ട ഒരു കാഴ്ച്ച പറയാന്‍ മാത്രം.
ഞാനറിഞ്ഞടത്തോളം കോടതി വിധി ഇങ്ങനെ,ദയാവധം ഇപ്പോള്‍ നടപ്പാക്കാന് പറ്റില്ല.എന്നാല് ചില പ്രത്യേക സാഹചര്യങ്ങളില്‍ ഹൈകോടതിയുടെ അനുമതിയോട് കൂടി ജീവന്‍ രക്ഷാഉപകരണങ്ങളെടുത്ത് മാറ്റി നിഷ്ക്രിയ ദയാവധം ആവാം എന്നാണ്.
ഇനി കാര്യങ്ങളിലേക്ക് വരാം.ഒരാക്സിടെന്റ് സംഭവിച്ച് ഒരു സുപ്പര്‍ സ്പെഷ്യാലിറ്റി ഹോസ്പിറ്റലില്‍ ന്യൂറോ സര്‍ജറി ICU വില് 39 ദിവസം കഴിച്ച് കൂട്ടേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്.8-9 ദിവസങ്ങള്‍ അബോധാവസ്ഥയിലായിരുന്നെങ്കിലും ബാക്കിയെല്ലാ ദിവസങ്ങളിലും പുര്‍ണമായ ബോധാവസ്ഥയില്‍ മരണം തളം കെട്ടി നില്‍ക്കുന്ന അന്തരീക്ഷത്തില്‍ എല്ലാത്തിനും സാക്ഷിയായി കഴിഞ്ഞ് കൂടേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്.
അബോധാവസ്ഥയില്‍ നിന്നുണര്‍ന്നത് മുതല്‍ ഓരോ കാഴ്ചകളും ഞാന്‍ കണ്ടു കൊണ്ടിരുന്നു.മരണത്തെ പേടിച്ച് ഉറങ്ങാതിരുന്ന രാത്രികളില്‍ തൊട്ടടുത്ത ബെഡില്‍ ആളുകള്‍ മരിച്ച്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് ഞാന്‍ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു.ഒരു രാത്രിക്കോ ഒരു പകലിനോ വേണ്ടി വിരുന്ന വരുന്ന രോഗികളായിരുന്നു ICU വിലധികവും.ബെഡ്ഡിലെത്തി 2-3 മണിക്കൂറിനകം മരണം സംഭവിച്ച് തിരിച്ച് കൊടുക്കുന്ന ഒരു തണുത്ത അന്തരീക്ഷം.
ഞാന്‍ കണ്ട് തുടങ്ങിയത് മുതല്‍ അവിടെ 3 ദിവസത്തിലധികമുണ്ടായിരുന്നത് ഞാനടക്കം 4 പേര്‍ മാത്രം.ഒന്നെന്റെ ഇടത് വശത്തെ ബെഡിലും മറ്റ് രണ്ട് പേര്‍ എന്റെ തൊട്ട് മുന്‍പിലെ ബെഡിലും.ഞാനല്ലാതെ മറ്റ് മൂന്ന് പേരും വെന്റിലേറ്ററിന്റെ സഹായത്തോടെ ജീവന്‍ നില നിര്ത്തുന്നവരായിരുന്നു.(ഏതാനും ദിവസം മുമ്പ് വരെ ഞാനും വെന്റിലേറ്ററിലായിരുന്നു.)
എന്റെ ഇടത് വശത്തെ ബെഡ്ഡിലുണ്ടായിരുന്നത് ഒരു പ്രായം ചെന്ന സ്ത്രീ ആയിരുന്നു.ഒരു ദിവസം ഡോക്ടറും നഴ്സുമാരും കൂടി നിന്ന് സംസാരിക്കുന്നതില് നിന്ന് ആ അമ്മയുടെ അസുഖം ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കി."ബ്രയിന് ഡെത്ത്".
എപ്പോഴും സൈറണടിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു വെന്റിലേറ്ററായിരുന്നു ആ അമ്മയുടേത്.നട്ടപ്പാതിരാക്ക് സൈറണടിക്കുമ്പോള്‍ ഉറക്കച്ചടവോടെ പ്രാകിക്കൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റ് വരുന്ന നഴ്സുമാരെ എനിക്ക് കാണേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്.എന്നിട്ടവരെന്തോ ചെയ്ത് സൈറന്‍ നിര്‍ത്തുകയും തിരിച്ച് പോവുകയും ചെയ്യുന്നത് ഞാന്‍ സ്ഥിരമായി കാണാറുണ്ടായിരുന്നു.
ഒരു ദിവസം രാവിലെ visitors time കഴിഞ്ഞ് കുറച്ച് സമയത്തിന് ശേഷം ഒരു കൂട്ടം പള്ളീലച്ചന്മാരും sister മാരും വന്ന് അമ്മയുടെ ചുറ്റും നിന്ന് എന്തെക്കയോ പ്രാര്‍ത്ഥന നടത്തി തിരിച്ച് പോയി.ഒരിക്കലും സംസാരിച്ച് കേട്ടിട്ടില്ലാത്ത കണ്ണ് തുറന്ന് എന്നെയൊന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയ്തിട്ടില്ലാത്ത അമ്മക്ക് വേണ്ടി ഞാനും പ്രാര്‍ഥിച്ചു.
കുറച്ച് സമയം കഴിഞ്ഞ് ആ അമ്മയുടെ അടുത്ത് വന്ന രണ്ട് പേര്‍ കുറച്ച് സമയം അവിടെ നിന്ന് കരഞ്ഞിട്ട് അവിടെ നിന്നും തിരിച്ച് പോവുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു.അതൊരു പതിവില്ലാത്തപരിപാടിയായിരുന്നു.visitors time കഴിഞ്ഞാല്‍ ബന്ധുക്കളെ കാണിക്കാറുണ്ടായിരുന്നില്ല.
ഒരുച്ചയോട് അടുത്ത് കാണും,rounds കഴിഞ്ഞ് തിരിച്ച്പോയ ഡോക്ടര്‍ വീണ്ടും വന്നു.ഞാന്‍ ശങ്കിച്ചു. പുതിയ രോഗികളൊന്നും വന്നിട്ടില്ലല്ലോ,പിന്നെന്തിനാ ഇയാളിവിടെ!നഴ്സുമാരോടൊന്നിച്ചുള്ള അല്പസമയത്തെ സംസാരത്തിന് ശേഷം ആ അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു.എന്താണെന്നറിയാന് ആകാംക്ഷയോടെ കാത്തിരിക്കുന്നതിനിടയില് തീര്‍ത്തും അപ്രതീക്ഷിതമായി അവര്‍ കര്‍ട്ടന്‍ വലിച്ചിട്ടു.(അവിടെ അങ്ങനെയൊരു പതിവേ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല)
ഒരു5-10 മിനുറ്റ് കഴിഞ്ഞ് കാണും.കര്‍ട്ടന്‍ നീക്കിവെച്ച് അവരെല്ലാം അവിടെനിന്ന് പോയി.പതിയെ അമ്മയെ നോക്കിയപ്പോള്‍ വെന്റിലെടരെല്ലാം ഊരിയിരിക്കുന്നു.എനിക്കാശ്വാസമായി.പാവം അമ്മ,സുഖം പ്രാപിച്ച് വരുന്നു.ഇന്ന് വെന്റിലെടര്‍ ഊരി,നാളെ കണ്ണുതുറക്കും,മറ്റന്നാള്‍ എന്നോട് സംസാരിക്കും എന്നിങ്ങനെ വിചാരിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള് ആ അമ്മ ഒരു ഭയങ്കര പിടച്ചില്‍ .
എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായിരുന്നില്ല എന്താണവിടെ സംഭവിച്ചതെന്ന്.പക്ഷെ പതുക്കെ പതുക്കെ എനിക്ക് കാര്യങ്ങള്‍ മനസ്സിലായി.അവരാ വെന്റിലേറ്ററൂരും വഴി ആ അമ്മയെ മരണത്തിന് വിട്ട് കൊടുക്കുകയായിരുന്നു.
ഈ സംഭവം നടന്നത് ഒരാറേഴ് വറ്ഷം മുമ്പാണ്‍.നിഷ്ക്രിയ ദയാവധം ഹൈക്കോടതിയുടെ അനുമതിയോട് കൂടി നടത്താമെന്ന് വിധി വരുന്നത് ഈ കഴിഞ്ഞ ആഴ്ചയും....!